Lastige planten en dieren

Surf naar www.vmm.be/zonderisgezonder

 Ongewenste dieren of planten in jouw tuin bestrijden? Dat doe je beter niet met pesticiden. Gebruik hiervoor een andere bestrijdingsmethode, zonder chemische producten. Vermijd ook het gebruik van pesticiden op je terras of oprit. Vele steden, gemeenten en provincies gebruiken nu al geen pesticiden. Volg hun voorbeeld en help mee aan een beter milieu én een gezonder leefmilieu voor de mens!

Zonder pesticiden vanaf 1 januari 2015

 Vanaf 1 januari 2015 gebruiken de openbare diensten geen vervuilende pesticiden meer voor het beheer van alle parken, bermen, straten, enz. Ze schakelen dan volledig over op milieuvriendelijke bestrijdingsmethodes zoals borstelen of vegen. Het nieuwe decreet ‘Duurzaam pesticidengebruik’ bepaalt namelijk dat pesticidengebruik moet vermeden worden, om de volksgezondheid en het leefmilieu beter te beschermen.  

 Ook scholen, ziekenhuizen, kinderdagverblijven en zorginstellingen moeten vanaf 1 januari 2015 hun tuinen, speelplaatsen en parkeerterreinen zonder pesticiden onderhouden. Op deze locaties vertoeven bijna dagelijks kinderen, zwangere vrouwen en ouderen. Zij kunnen beter niet in contact komen met pesticiden.

Voor private sport- en recreatieterreinen, speelterreinen en verharde terreinen groter dan 200 vierkante meter moet het onderhoud ook anders. In de eerste plaats moet het gebruik van pesticiden voorkomen worden. Als er toch bestrijding van ongewenste dieren of planten nodig is, moet dit met alternatieve methoden gebeuren. Pas als het beheer niet zonder pesticiden kan gebeuren, kan je chemische middelen pleksgewijs gebruiken.

Pesticiden hebben invloed op drinkwater

De pesticiden die je gebruikt tegen onkruid of om bladluizen te bestrijden, vervuilen onze leefomgeving. Ze dringen in de bodem en tasten het grondwater aan. Of vloeien mee met regenwater naar de riolen en in waterlopen. In waterwingebieden voor drinkwater zijn  specifieke zuiveringstechnieken nodig om de pesticiden te verwijderen uit het water dat bestemd is als drinkwater. Dit brengt mogelijke risico’s mee voor onze gezondheid. Ook voor de fauna en flora is dit schadelijk.

Om het drinkwater in Vlaanderen veilig te stellen, zijn er al jaren voorwaarden voor het gebruik van pesticiden in gebieden waar drinkwater gewonnen wordt uit grondwa­ter. Die voorwaarden zijn nu verduidelijkt. Voor land- en tuinbouwactiviteiten is er de code van goede landbouwpraktijken voor gewasbeschermingsmiddelen die voorschrijft hoe pesticiden moeten worden gebruikt.

 Slakken, distels en bladluizen bestrijden zonder pesticiden!

 Word je tijdens de zomer geplaagd door slakken in jouw tuin? Er bestaan verschillende alternatieve bestrijdingsmethodes tegen deze ongewenste bezoekers. Zo kun je kippen en eenden inzetten om de slakken op te ruimen. Een natuurlijke vijand waarmee je slakken kunt bestrijden, is het aaltje (nematode) Phasmarhabditis hermophrodita.

En wat te doen tegen bladluizen? Goed om weten is alvast dat overbemesting planten extra aantrekkelijk maakt voor bladluizen. Deze beestjes zijn vooral uit op jonge, groeiende plantendelen. In de handel zijn natuurlijke vijanden tegen bladluizen verkrijgbaar zoals de gaasvlieg (Chrysopea carnea). Een lichte aantasting kan je ook bestrijden met een zachte zeepoplossing, of een brandnetelextract of zelfs met een krachtige waterstraal.

Een ander vaak voorkomend probleem zijn distels. De grootste boosdoener is de akkerdistel die een wortel heeft die zeer sterk vertakt. De enige bestrijdingsmethode hiervoor is intensief maaien net voor de bloei. Maar dat maaien doe je best twee keer: een eerste keer tussen eind juni en begin juli wanneer de bloemknoppen nog gesloten zijn en daarna in augustus. De plant vormt in augustus en september nog een tweede keer bloemknoppen. Het is aan te raden ook nog een keer in de winter te maaien. Preventief kun je vermijden dat aanwaaiende zaden zich kunnen vestigen door de bodem te bedekken met boomschors of houthaksel. Dit belet ook dat zaden van distels die al in de bodem zitten, kunnen kiemen.

 Meer tips over tuinieren zonder pesticiden?

Ga kijken op de website www.vmm.be/zonderisgezonder van de Vlaamse Milieumaatschappij. Je vindt er praktische tips over het bestrijden van ongewenste dieren en planten, ziektes en plagen zonder pesticiden.

Sommige plantensoorten die van nature niet in Vlaanderen voorkomen, bedreigen onze waterlopen. Deze ‘exoten’ verspreiden zich zeer snel. Ze bedreigen het waterleven en ontnemen de waterloop zuurstof en licht. Bovendien belemmeren ze de waterafvoer.

Onder coördinatie van de provincie Antwerpen en de afdeling Water van het Vlaamse Gewest wil de gemeente de hinder van deze woekerende soorten tegen eind 2007 tot een minimum beperken. Hiervoor heeft ze een samenwerkingsovereenkomst afgesloten met de provincie Antwerpen. Het gemeentebestuur staat vooral in voor het verlenen van logistieke (afvoeren planten, e.d.) en administratieve bijstand (bv. opzoeken en aanschrijven eigenaars).

Maar ook u kunt meewerken. Denk goed na en informeer jezelf als je waterplanten aankoopt voor je vijver in de tuin. Bekende ‘exoten’ zijn grote waternavel, parelvederkruid en waterteunisbloem. Vaak komen deze planten in waterlopen terecht. Het beste van al is ook in je vijver enkel inheemse soorten aan te planten. Zie je ergens zo’n planten staan (in beken of vijvers), meldt deze dan bij onderstaand contactpersoon.

Contactpersoon: Bianca Veraart, Provincie Antwerpen - dienst Waterbeleid, tel. 03 240 54 57, fax: 03 240 64 78,bianca.veraart@admin.provant.be Meer info vindt je ook op: www.provant.be/waterbeleid.

Ook op het gemeentehuis kun je een folder bekomen met meer uitleg en foto’s.

Iedereen ziet al wel eens een kat rondzwerven. Veel van deze katten hebben een thuis om naar terug te keren ’s avonds, maar niet allemaal. Veel mensen laten de natuur haar gang gaan, zonder aan de gevolgen te denken. Het lukt vaak niet om voor alle kittens een goed baasje te vinden. Ze worden dan naar een asiel gebracht of soms zelf gedumpt langs de weg. Zo ontstaat een zwerfkattenprobleem.

Een kattin kan twee maal per jaar jongen krijgen, met gemiddeld 4 kittens per worp. Na 6 maanden kunnen deze kittens zelf ook al een nestje krijgen. Een zwerfkat wordt gemiddeld 4 tot 6 jaar. Ze kan dus ongeveer een veertigtal kleintjes krijgen die op hun beurt ook weer kleintjes krijgen. Zo kan ze op 4 jaar tijd maar liefst ruim 20.000 katten krijgen. Als je hier klikt, vind je een folder terug met daarin meer informatie over waarom steriliseren of castreren zo belangrijk is.

De gemeente heeft dan ook een zwerfkattenbeleid. De gemeente steriliseert of castreert de zwerfkatten. Dit is de enige efficiënte en diervriendelijke oplossing om het probleem van zwerfkatten aan te pakken.

Je kunt bij de duurzaamheidsambtenaar op 03 690 46 37 of duurzaam@wuustwezel.be melden waar je zwerfkatten hebt opgemerkt. De zwerfkatten worden gevangen door een team van vrijwilligers. Na het vangen, worden ze onderzocht en indien ze gezond zijn, worden ze gesteriliseerd of gecastreerd, ontvlooid en gemerkt met een knip. Is de zwerfkat te adopteren, dan word hij/zij ter adoptie aangeboden. Is dit niet het geval, dan wordt de zwerfkat terug uit gezet op de locatie waar deze gevangen is.

Huiskatten zijn je eigen verantwoordelijkheid en ook hier raden we aan deze te steriliseren of te castreren om zo de overpopulatie tegen te gaan. En vanaf 1 september 2014 is het zelfs verplicht om een kat die je verkoopt of weggeeft te laten steriliseren of castreren en te laten identificeren.

Vanaf 1 november 2017 moeten alle katten geïdentificeerd (gechipt) en geregistreerd zijn. Dit betekent dat elke kat dan, voor ze 12 weken oud is en in elk geval voor verhandeling, geïdentificeerd is en geregistreerd moet worden in de centrale databank CatID. Onder verhandelen wordt ook het 'gratis weggeven' verstaan. In dit geval geldt ook de verplichte sterilisatie of castratie. Meer weten? Ga naar www.huisdierinfo.be.

Sinds enkele jaren worden de Kempen tijdens de zomermaanden geplaagd door processierupsen. Kaal gevreten eikenbomen en ernstige jeukhinder bij omwonenden zijn de meest bekende gevolgen.

Processierupsen zijn langharige rupsen die in eikenbomen wonen. ‘ s Nachts vreten ze de bomen kaal, en overdag rusten ze gezellig samen in nesten die eruit zien als ballen of zakken van fijn gesponnen wol. Ze danken hun naam aan de gewoonte om ‘in processie’ vanuit spinsels op stammen of dikke takken naar het gebladerte te trekken.

De rupsen hebben een grijsgrauwe kleur met lichtgekleurde zijden en zijn getooid met lange haren. In mei komen ze te voorschijn, tijdens het uitlopen van de eikenbladeren. Ze worden volwassen in juni. Dan verpoppen ze tot vlinder.

De rupsen worden vaak pas opgemerkt, als ze de bomen gedeeltelijk kaal hebben gevreten. Inlandse eik (en in mindere mate de amerikaanse eik) genieten hun voorkeur.

De rupsen doen in principe niet veel kwaad, maar de haartjes die op hun lichaam staan, veroorzaken uitslag en jeuk, een beetje te vergelijken met brandnetels. Met dat verschil dat het harder jeukt en dat de uitslag tot 3 weken je huid kan blijven ontsieren. Dat komt doordat de haartjes mierenzuur bevatten, en doordat ze een weerhaakje hebben waardoor ze goed in de huid blijven steken.

De netelharen dringen in de huid en veroorzaken een ontsteking. Binnen acht uur na contact met de haren verschijnt huiduitslag die hevig jeukt. De uitslag verdwijnt vanzelf na een paar weken. Problemen kunnen optreden zonder dat er contact met de rupsen geweest is. De haartjes kunnen loskomen van de rups en meegevoerd worden met de wind. Dat kan vooral gevaarlijk zijn wanneer de haartjes in de ogen of in de luchtwegen terecht komen. In dat geval ga je beter langs de dokter.

Waarschuw de gemeente als je processierupsen opmerkt. De gemeente doet er alles aan om de rupsen zoveel mogelijk onschadelijk te maken. De enige verdelgingsmogelijkheid is de rupsen met een gasbrandertje verbranden. De haartjes verschroeien en worden onschadelijk. De rupsen gaan dood. In geen geval bespuiten met bestrijdingsmiddelen. De rupsen gaan dan wel dood, maar de haartjes blijven verschillende jaren prikken. Bovendien komen ze los van de dode rupsen en op de duur zit heel uw tuin onder de rupsenhaartjes. Probeer de rupsen evenmin met een tak of schop van de boom te slaan.

Heb je een nest processierupsen in een eikenboom, dan raden wij je het volgende aan:

• Zolang je niet aan het nest of aan de rupsen komt, is er weinig gevaar. Hou kinderen in alle geval uit de buurt van de rupsen.
• Zit het nest in een straatboom, verwittig de gemeente (Groendienst: 03 690.46.24 of 51). Wij komen ter plaatse om het nest weg te branden (tegen betaling).

In je eigen tuin kan je de nesten zelf wegbranden. Doe gesloten kleding aan (lange broek, regenjas, muts, bril, doek voor de mond) en brand het nest voorzichtig weg met een gasbrandertje, met de wind mee om niets in je gezicht te krijgen. Ook de rupsen die op de grond vallen, moet je nog even naroosteren om zeker te zijn dat alle haartjes weg zijn.

Een adreslijst van aanemers die de processierupsen bestrijden kan je hier vinden.

Tijdens de vakanties of in de vrije tijd trekken parken en bossen veel bezoekers, die na de drukke weekdagen op adem komen in de gezonde buitenlucht. Het is bij deze bezoekers dat we de teek even onder de aandacht willen brengen, aangezien dit diertje soms besmet is met een bacterie die de mens ziek kan maken.

Wat zijn teken?

Teken zijn kleine, zware diertjes met acht poten en een spitse snuit. Ze komen voor in bosrijke gebieden, parken, weilanden en zelfs tuinen. Ze zitten daar op de lage begroeiing zoals struiken, varens en hoge grassen te wachten tot een gastheer voorbijkomt. Teken voeden zich namelijk met bloed van warmbloedige dieren. Aangezien teken niet kunnen vliegen of springen, laten ze zich gewoon vallen en hechten zich dan vast aan de huid. Dan kan het zuigen beginnen.

De beet van een teek is in principe pijnloos maar begint na enkele uren wel te jeuken. Wanneer een teek niet gestoord wordt, kan één tekenmaaltijd tot zeven dagen duren. Tijdens dit zuigen wordt het achterlijf van de teek steeds groter.

Sommige teken zijn besmet met bepaalde ziektekiemen of bacteriën. Bij het zuigen van bloed kan zo een bacterie overgedragen worden op de gastheer. De meest bekende ziekte veroorzaakt door teken is de ziekte van Lyme. Wanneer ze niet behandeld wordt, kan ze leiden tot ernstige ziekteverschijnselen in de spieren, de gewrichten, het zenuwstelsel en het hart. Uit recent onderzoek blijkt dat in België gemiddeld 10% van de teken besmet zijn. Ook in Wuustwezel komt deze besmetting bij teken voor.

Wat zijn de symptomen van de ziekte van Lyme?

Drie tot dertig dagen na een tekenbeet kan een rode, ringvormige vlek op de plaats van de beet verschijnen (in ongeveer 60% van de gevallen). Deze vlek wordt geleidelijk groter en voelt warm aan. Er kunnen eveneens griepachtige verschijnselen optreden.

De ziekte is goed te behandelen met een antibioticakuur. Hoe langer men wacht met de behandeling, hoe langer het herstel kan duren. Uitkijken voor tekenbeten en ziekteverschijnselen is dan ook de boodschap.

Wat doe je best na een tekenbeet?

Stap 1: het verwijderen
Teken moeten meestal langer dan 12 uur vastzitten voor de bacterie kan worden overgedragen. Vind je een teek, verwijder die dan ook onmiddellijk. Gebruik hierbij bij voorkeur een pincet. Let er op dat je met de pincet de teek zo dicht mogelijk tegen de huid vast neemt. Neem indien mogelijk de huid zo vast dat er een "heuveltje" ontstaat. Trek daarna voorzichtig de teek uit de huid zonder het lichaam te verpletteren. Ontsmet nadien de wonde, was je handen en steriliseer het gebruikte pincet (in kokend water leggen). Noteer in je agenda de datum dat je een tekenbeet opliep. Als je dan ziek wordt, kan de huisarts beter bepalen of de tekenbeet daarvan de reden kan zijn.

Stap 2: teek it easy
Je hoeft niet bij elke tekenbeet naar de dokter te lopen. De kans dat de ziekte optreedt is klein. Wees de eerste dagen wel aandachtig voor mogelijke symptomen. Verschijnt er een rode ring of word je ziek raadpleeg dan je huisarts.

Hoe voorkom je een tekenbeet?

· Draag kledij die zoveel mogelijk het lichaam bedekt (lange mouwen, lange broek). De broek wordt best ook in de kousen of hoog schoeisel gestopt. Lichtgekleurde kledij heeft als extra voordeel dat teken makkelijker worden gezien voor ze de huid kunnen bereiken.
· Draag een hoofddeksel en houd lang haar dicht bij het hoofd.
· Blijf in parken en bossen zoveel mogelijk op de paden. Je vermijdt daardoor het betreden van de lage begroeiing waar teken bij voorkeur zitten.
· Vertrouw niet op insectenwerende middelen op het lichaam of de kledij. Ze bieden niet voldoende bescherming tegen teken.
. Controleer na elk verblijf het lichaam op teken. Bij de mens zitten deze beestjes bij voorkeur op het hoofd, de nek, oksels en knieholten, de liesstreek en de enkels.

Ratten zijn snoezige knaagdiertjes met een mooi pelsje. Toch zijn ze niet door iedereen geliefd. Ze kunnen immers redelijk wat overlast veroorzaken. Behalve de materiële schade die ratten kunnen toebrengen, zijn ze ook drager van ziekteverwekkende microben (zoals Salmonella spp. en Toxoplasma gondii) die overgedragen kunnen worden naar vee, huisdieren en mensen. Vooral de bruine rat is een grote verspreider van ziekten, omdat ze opdaagt in landbouwgebieden, industrieterreinen en in gebouwen en daardoor de leefomgeving betreedt van vee, bevolking en huisdieren.

Preventieve maatregelenDe meeste problemen met ratten zijn te wijten aan de omstandigheden in huis en tuin waardoor ratten worden aangetrokken. Met eenvoudige maatregelen kan je gemakkelijk voorkomen dat ratten je woonplaats bezoeken.

Ratten in huis
Voedsel in huis lokt ratten. Sluit daarom voedselvoorraden goed af. Zorg er ook voor dat ratten je huis niet binnen geraken. Dicht openingen die als ingang kunnen dienen, of sluit ze af met roosters.

Ratten in de tuin
Breng tuinafval naar de composthoop. Maar voor vers groenten- en fruitafval is een compostvat veel beter geschikt. Het is gesloten zodat ongedierte er niet bij kan komen. Gekookt eten of vlees leg je nooit op de composthoop want dat trekt net muizen en ratten aan.
Sluit bewaarplaatsen van groenten en voedselvoorraden voor huisdieren goed af. Rondslingerend eten in de vogelkooi of het kippenhok trekken ratten aan. Zorg ervoor dat er ‘s avonds geen eten meer ligt in de hokken. Verwijder het eten of sluit het af.

Ratten op openbaar domein
Ratten verblijven graag aan de waterkant. Maar ze hebben ook voedsel nodig. Een baangracht alleen is nooit de oorzaak van ratten. Ze maken holen in de grachtkanten, maar leven van voedsel dat ze in tuinen en huizen vinden. Het heeft geen zin om ratten te bestrijden in baangrachten en waterlopen, als ze in de omliggende tuinen alles vinden wat hun hartje lust. 

Bestrijding
Iedereen die ratten op zijn eigendom heeft, is wettelijk verplicht om ze te bestrijden.

Milieuvriendelijke bestrijdingsmethoden
Vallen en klemmen bestaan in vele soorten. Bevuil de klem niet met mensengeur. Wrijf uw handen in met aarde of draag handschoenen.

Chemische bestrijding
Wasblokjes waarin aas met vergif zijn verwerkt, zijn het meest doeltreffend en zijn te verkrijgen bij dierenspeciaalzaken en zaadhandels. Voor een efficiente bestrijding leg je het lokaas op een plaats waar ratten gezien zijn of waar sporen van ratten zijn. Bevestig de blokjes met een spijker op een plankje of plaatje zodat de ratten ze niet mee kunnen nemen, maar er ter plekke van moeten smullen. Zet over het lokaas een omgekeerde houten krat of doos, met een in- en uitloop-opening van ongeveer 10 cm doormeter. Leg op de krat een zware steen, zodat huisdieren of kinderen er niet bij kunnen. Controleer het aas enkele keren per week, en vul bij wanneer het op geraakt. Blijf aas leggen tot er niet meer van gegeten wordt. Verplaats het aas als je merkt dat de ratten niet weg zijn, maar toch niet van de blokjes eten.
Ratten die voldoende van het aas eten, sterven. Maar niet onmiddellijk, zodat het niet ongewoon is om ergens in de tuin of een schuilplaats een dode rat te vinden. Verwijder deze rat onmiddellijk en zorg dat kinderen of andere dieren niet bij het kadaver kunnen komen.

Meer informatie vind je hier terug of op de website van www.zonderisgezonder.be.

Over heel Vlaanderen gaan stemmen op over een stijgende problematiek rond de vos. Steeds meer klachten komen binnen over schade aan pluimvee. Misschien sloop de vos bij u ook al eens het kippenhok binnen? U kan dit melden via het meldpunt http://hvv.be/Page/42/Vossenschade.aspx . Dit is een meldpunt vanuit de Hubertus Vereniging Vlaanderen die zo probeert de ernst van het probleem in kaart te brengen.
Er zijn echter ook tal van maatregelen die u kunt nemen om de vossen uit uw kippenhok te houden. Zorg voor een voldoende hoge omheining, zorg dat de vossen zich geen weg tot in het kippenhok kunnen graven, ... De makkelijkste methode om ervoor te zorgen dat de vos niet aan uw kippen kan, is de kippen 's nachts opsluiten in een binnenhok.  Meer tips vindt u op www.natuurpunt.be/vos .

In België komen er twee soorten berenklauwen voor, namelijk de gewone berenklauw en de reuzenberenklauw. De gewone berenklauw is een inheemse plantensoort met witte tot roze bloemschermen, die zeer geliefd zijn bij allerlei insecten. De reuzenberenklauw, die oorspronkelijk uit het Kaukasisch gebergte komt, heeft deze aantrekkelijk bloemenprachtig ook. Maar zoals de naam reeds doet vermoeden, ziet hij alles veel grootser. Met zijn hoogte van vijf meter, steekt de reuzenberenklauw met kop en schouders boven zijn inheemse neef uit.

Reuzenberenklauw
De reuzenberenklauw is afkomstig uit Oost-Europa en werd oorspronkelijk aangeplant in siertuinen en borders, vanwege zijn decoratieve uiterlijk. Aangezien de zaden worden verspreid met de wind, slaagde de soort erin te ‘ontsnappen’ en begon ze in de jaren ’70 haar opmars. Momenteel is de plant verwilderd en wordt de reuzenberenklauw in grote aantallen teruggevonden in bermen langsheen landbouwgronden, wegen en spoorwegen.

Giftig geschenk
Reeds vroeg ontdekte men dat deze fraaie plant ook een minder fraaie kant heeft. Het sap van de reuzenberenklauw bevat namelijk een bijtende stof die in combinatie met de ultraviolette stralen van de zon reageert als een zuur en ernstige brandwonden veroorzaakt op de huid. Bij regenweer irriteert de plant veel minder. De reactie op de huid wordt fytofotodermatitis genoemd. In het sap zitten stoffen, furocoumarinen, die je huid overgevoelig maken voor zonlicht (fotosensibilisatie). Ongeveer 24 uur na het contact met het sap ontstaan rode, jeukende vlekken, die enkele uren later overgaan in een scherp begrensde ontsteking van de huid met zwelling en blaarvorming. Deze letsels kunnen er uitzien als echte brandwonden en genezen pas na 1 tot 2 weken. Na genezing kunnen ze een bruinverkleuring op de huid achterlaten. Als het sap in de ogen terechtkomt, kan in sommige gevallen permanente blindheid ontstaan. Bovendien is het sap bij orale inname reeds in kleine hoeveelheden uiterst giftig.

Hoe voorkom je problemen?
Raak de plant niet aan en waarschuw ook uw kinderen hiervoor. Laat de kinderen nooit fluitjes of blaaspijpjes maken uit de holle stengel van de plant. Als de plant in de omgeving groeit van kinderspeelplaatsen, meld je dit aan de dienst Groen (03 690 46 24). Bij werkzaamheden in de tuin (snoeien of gras maaien) kan je het best vermijden dat sap van de reuzenberenklauw op je huid terechtkomt. Je moet hierbij ook rekening houden dat het sap soms dwars door de kledij kan dringen.

Wat doe je na contact met de plant?
• Spoel de huid onmiddellijk overvloedig met koud water.
• Vermijd best gedurende één week fel zonlicht op de huid.

Ga zeker naar de huisarts als er huidletsels te zien zijn.

Hoe herken je de plant?
De reuzenberenklauw (Heracleum mantegazzianum) en de gewone berenklauw (Heracleum sphondylium) behoren beide tot de familie van de schermbloemigen en lijken dus sterk op elkaar. De reuzenberenklauw verschilt echter van de gewone berenklauw door zijn gigantische afmetingen, zijn bloemschermen kunnen immers een diameter van een halve meter bereiken. De reuzenberenklauw wordt vijf meter hoog, terwijl de gewone berenklauw slechts een hoogte van twee meter kan bereiken. Het voornaamste verschil tussen beide soorten is echter de aanwezigheid van rode vlekjes op de stengel bij de reuzenberenklauw, die niet terug te vinden zijn bij de gewone.

De steenmarter was in de eerste helft van de vorige eeuw uit bijna heel Vlaanderen verdwenen, maar is vandaag helemaal terug van weggeweest. De marter heeft zich goed aangepast aan onze dichtbevolkte regio en komt intussen weer zowat overal in Vlaanderen en West-Europa voor. Dat is goed nieuws voor de natuur in Vlaanderen, maar hun gedrag stelt de mens soms voor uitdagingen.

Een steenmarter op zolder kan geluidsoverlast, reukhinder of schade aan de isolatie veroorzaken. Steenmarters durven weleens een kippenhok binnendringen en kunnen zich verschuilen in auto’s, waar ze in kabels en leidingen bijten.

Die problemen zijn gelukkig stuk voor stuk te voorkomen. Via de website www.steenmarter.be willen het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB) en Natuurpunt in samenwerking met Inverde en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek (INBO) correcte informatie verspreiden over deze oplossingen.

Samen met de openbare besturen zijn gezinnen goed voor ruim 30% van het gebruik van bestrijdingsmiddelen in Vlaanderen. De gemeente probeert al zo weinig mogelijk pesticiden te gebruiken. Maar ook u kunt een steentje bijdragen.

Breng restjes en lege verpakkingen bij het Klein Gevaarlijk Afval (KGA) onder. Dit geldt ook voor restanten van producten die je allang niet meer gebruikt en die vergeten in een hoekje staan. Alle lege verpakkingen en overschotten kan je naar de KGA-inzamelplaats op het recyclagepark brengen. Daarnaast wordt het KGA 6x per jaar opgehaald (meer info op de achterzijde van uw afvalkalender).

Hier geven we enkele eenvoudige en praktische tips om de natuur zo weinig mogelijk te belasten met chemische bestrijdingsmiddelen. Deze en andere tips kunt u terug vinden op http://www.zonderisgezonder.be/.

Last van bladluizen?
Met een krachtige waterstraal kan je heel wat bladluizen van de plant spuiten. In de herfst kan je de aangetaste plantendelen afknippen. Zo overwinteren er minder eitjes.

Geef onkruid geen kans
Bedek de bodem met doorlevende kruidachtige planten of bodembedekkende struiken. Het onkruid krijgt dan geen kans door licht- en plaatsgebrek.

Met de hand of door het vuur
Wied kleine oppervlakten met de hand. Voor grotere oppervlakten kan je een onkruidbrander gebruiken. Brand het onkruid om de 2 à 3 weken weg.

Harken bij warm weer
Hou paden met kiezelsteentjes onkruidvrij door regelmatig te harken.

Mengsel van gras en klaver
Een nieuw gazon? Informeer bij je tuincentrum naar een gazonmengsel, aangevuld met miniklavers. De klaver zorgt op natuurlijke wijze voor een bemesting van je gazon.

Mos: met of zonder?
Een graspartij in de schaduw zal vaak last hebben van mos. Je kan het mos laten staan, of het vervangen door een verharding of door schaduwminnende planten zoals varens, hosta’s of kamperfoelie.

Minder muggen
Vermijd stilstaand water in emmers, gieters enzovoort. Voor in de vijver bestaan er insectenetende vissen. Bescherm jezelf en je kinderen door het plaatsen van horren in deur- en raamopeningen of een muskietennet boven je bed.

In de moestuin
Voorkom bodemziekten in je moestuin door vruchtwisseling of gebruik ziekteresistente rassen. Ook combinaties van verschillende teelten voorkomen ziekten.

Tegen slakken
Slakken zijn dol op jonge plantjes. Zorg er daarom voor dat ze er niet gemakkelijk bij kunnen. Slakken kan je weghouden met sparrennaalden, gemalen schelpen of kapotte eierschalen. Egels en vogels eten graag slakken. Richt je tuin daarom diervriendelijk.